خرده چالش های زن و شوهری

بعد ازساعت ها کار بی وقفه نشستم روی مبل و سیب قرمزی را محکم گاز می زنم،آقای میم هنوز در خواب روز جمعه اش است،روشنا در خانه پیاده روی می کند،زینا رفته خانه ی دوستش،

در سرم صداهای دوست نداشتنی می چرخد،از آن صداها که من را به درجه ی خشم و نفرت می رساند،می خواستم چیزی بگذارم تا آن صداها در شعر و موسیقی های دوست داشتنی ام خفه" بشوند اما خب نگذاشتم،حوصله ی شنیدن روضه و مداحی هم ندارم،

نتیجه اینکه ده بار،شاید هم بیشتر حرف های تلخ آقای میم در سرم چرخید که چرا من از خواب بیدار می شوم چای و میوه آماده نیست؟چرا انار نیست؟چرا چای کمرنگ؟تو ول کردی و  هیچ وقت حال نداری و...

امروز وقتی چای دم می کردم هل و دارچینش را برای خودم انداختم که اگر نیمه شب دلم چای شب مانده خواست در عطر هل غرق بشوم،

میوه ها را به حساب بچه ها خوب شستم،خانه را مرتب کردم برای خودم که اگر بهم ریخته باشد حوصله ام نمی کشد،

خواستم لیوان های همیشگی چای را بگذارم اما دلم فنجان های رنگی را خواست،آبی را برای او گذاشتم که دلم را سرد کرده بود و صورتی را برای خودم که عاشق این رنگم...

بعد گفتم خب برای او چه اهمیتی دارد اگر همه ی اینکارها را به عشق او کرده باشی یا نه؟

او فقط دلش می خواهد از خواب بیدار شد همه چیز برای خوردن آماده باشد

قیافه گرفتن،زبان تلخ و بی محلی کردن به او فقط حال خودم را بد می کند،پس با همان سرخوشی کم رنگ همیشگی ام چای و میوه را می خورم....