شادی گمشده

مدتی است نگرانم،دخل و خرج دلم با هم نمی خواند،شده ام دخترک جوان بیست ساله ای که هرچه ببیند می خواهد!

در حالیکه در بیست سالگی آدم قانع و راضی بودم،

قیمت ها هم که انگار هربار تکه ای از اعصاب من را می کند و تا مدت ها حفره ای خالی باقی می ماند،

آقای میم هم همین شده،کف کارت بانکی اش را باید جارو کشید و خرید کرد،

آنچه به عنوان شغل دوم قرار است دنبال کنم(بازار کریپتو)، هم خوب پیش نمی رود،اکثر شب ها روشنا بدخواب است و من هم بی خواب،تمرکزی برای پیش رفتن نمی ماند،

این شوک قیمتی اخیر هم نگران ترمان کرده،انگار نشستیم منتظر سونامی تا بشورد و ببردمان،

آقای میم کم حوصله است و من درونم نق نقو(چقدر خوب بچه ها هستند سرم را گرم می کنند تا کلمه ای به آقای میم غر نزنم)

فقط روشنا شاد است،لباس های زینا را می پوشد،با اسباب بازی هایش بازی می کند،اصولا سهمی از خریدها ندارد(بس که گران و بی کیفیت شده)،اما سرخوش است،

بچه ها چقدر ذاتا شاداند و بزرگترها دربه در شادی.