به حسین بن علی از طرف وصله ی ناجور سلام

حیاط مسجد مشرف به خیابان اصلی شهرک این شب ها شلوغ می شود،ایستگاه صلواتی با چای ذغالی و استکان های شیشه ای من را یاد اربعین می اندازد،

همه مشکی پوشیده اند،کوچک و بزرگ

بچه ها با دوچرخه و اسکیت حیاط را دور می زنند،عده ای رفته اند داخل شبستان

و بقیه هم به خاطر هوای خنک و ترس کرونا با بچه هایشان در حیاط نشسته اند،

بلندگو هم خوب کار می کند،صدای سخنران و مداح را می شنویم

دنبال روشنا راه می رفتم،سرش را انداخته بود جلو و با سرعت از بین بچه ها رد می شد و حیاط را دور می زد،بار سوم یا چهارم بود،زینا هم دوچرخه سواری می کرد و با دوست هایش حرف می زد

مثل تمام این سال ها سهمی از دعا و روضه برای خودم در نظر نگرفته بودم،

همه ی حواسم به بچه ها بود،

اما وقتی مداح شروع کرد به خواندن این شعر من قلاب شدم به مصرع دوم و روزی امسالم را گرفتم

به تو از دور سلام/به سلیمان جهان از طرف مور سلام

به حسین بن علی از طرف وصله ی ناجور سلام

وصله ی ناجور بین سیاه پوشان عزای امام حسین بودم...و چه کسی از درون آدم ها و اسرار پنهان شان خبر دارد؟