آنچه ده سال قبل خواسته بودم

خنکای آخر شب را دوست دارم،یکجور می دود زیر پوست آدم که مور مورم می شود،لبخند می نشیند گوشه ی لبم و پر از حس خوب می شوم.

نشستم گوشه ی مسجد،روشنا کنارم پاستیل می خورد،زینا رفته سراغ دوستانش

مفاتیح ام را ورق می زنم 

سال ۹۲ به دستم رسیده

انتهای مفاتیح با خط خوب چند مدل دعا نوشتم برای "داشتن فرزند صالح"،

یادم هست بعد از سقطی که داشتم چقدر دلم بچه می خواست

چقدر حس ناباروری داشتم

یک مادر بچه از دست داده که دیگر قرار نیست مادر بشود

ده سال قبل تمام دعای من این بود،تمرکز زندگی ام ،خوشی زندگی ام همه و همه بسته به مادر بودنم بود

حالا من ده سال بعد خودم هستم

مادر پردغدغه ی دوتا بچه

پرکار،پر مشغله و گاهی خسته

دعای جوشن را که می خوانم تمام قلبم لبریز از شادی است برای گذشتن این ده سال.