خبری نیست جز کمی غم و بیشتر خشم

امروز آنقدر بد و مزخرف بود که دلم می خواست می توانستم به هورمون ها ربطش بدهم اما طفلکی ها آرام سرجای خودشان نشستند

بچه ها و آقای میم من را به ستوه آوردند....

همچنان شاد و خوشحال!!!

روانشناسی می گفت افسردگی یعنی من از زندگی ام ناراضی هستم.

این روزها مود بالایی دارم،شاید ماه ها بود اینقدر از درون شاد و راضی نبودم،

علتش؟

روتین مدرسه زینا و صبح زود بلند شدن.

حالا می توانم بگویم

من بنده ی زندگی روتین و سحرخیزی ام.

کمی از پاییز

*عصر حدود ساعت ۳،به خاطر انعکاس نور به پنجره های برج روبه رویی خانه ما غرق نور کرم رنگ خورشید می شود و حتی رگه های آفتاب خانه را روشن می کند

من عاشق این نور غیر مستقیم هستم.

*با روشنا قدم زنان رفتیم سمت مدرسه زینا و پارکی که آنجا هست،هوا آرام آرام خنک می شود و من از این تغییر دما خوشحالم.

*سحرخیزی به خانه ما سر زده!

بچه ها هر دو شب حدود ۱۰خواب هستند و صبح بین ۷تا۸ بیدار،

من هم برای اینکه بتوانم درس بخوانم ساعت ۶بیدار می شوم و تصمیم دارم کم کم به ساعت ۴ صبح برسم.

*زینا سامان گرفته!می رود مدرسه، بازی می کند،حرف می زند،نقاشی می کشد,مشق می نویسد،خوشحالی از برق چشم هایش معلوم است.

*برای خودم هدیه گرفتم!برای گذراندن هفته های سخت و شلوغی که داشتم.

حالا همه چیز آرامش نسبی گرفته و پاییز می درخشد.