بی خیال همه چیز

خانه را با تمام ظرف های نشسته،لباس های چرک،اسباب بازی های پخش شده در همه جا،پشت سرم گذاشتم و دیروز صبح با یک ساک کوچک و کیف مدرسه زینا آمدیم خانه باغ.

جاده قشنگ بود و به طرز غمناکی بدون برف،یک لایه برف روی خاک های کوهستان،بچه های برف ندیده ی من ،طفلکی ها با همان خاک و برف چند دقیقه ای بازی کردند،

آلان

کنار بخاری نشستم پای درس هایم،بچه ها در حیاط بازی می کنند و من در ذهنم برنامه می چینم فردا چطور این همه کار را انجام بدهم!