شنبه بهاری

هوا خیلی بهاری!

آنقدر که دلم خانه تکانی و خرید عید و چیدن هفت سین می خواهد،

انگار از وسط بهمن شیف شده ام به آخر اسفند،چهارهفته از زندگی حذف شده باشد

بی حوصله ام،به وضوح پیداست،حتی وقتی سفارش هایم رسید و رژهای مورد علاقه ام با یک آدامس قلبی به عنوان هدیه،به دستم رسید،لبخندم با بغض درآمیخته بود.

بچه ها چقدر متفاوت اند،زینای شاد و شنگول من متوجه نشده من چقدر کم حوصله ام اما روشنا مرتب می گوید مامان خوشحال باش!

دیروز دلم میخواست داد بزنم،اما نه بهانه اش را داشتم نه توانش را،

امروز انگار یک دست!کتک مفصل خوردم،له و لورده ام.

دفتر هم تعطیل بود و رئیس بزرگ دوست داشت همراه مادرم به سفر بروم اما حوصله آن ها را هم نداشتم.

مشاورم پیام داد که مدت هاست همه چیز را رها کردی،این شد که دوباره رابطه از شکل خوبش درآمد.

درست می گفت،مدت هاست برای اینکه نخ کش نشوم در این زندگی پر از میخ و سوزن،

دامن  لباسم را جمع کردم و راه خودم را می روم،

اما نمی شود

نمی شود در رابطه باشی و راه خودت را بروی،بعد از یک سال،دو سال،سه سال،چهارسال،یکجایی خسته می شوی،یکجایی یک چیزی بدجور آزارت می دهدو ظرف تحملت هرچقدر عمیق شده باشد شبیه چاه فضولات بوی تعفن می گیرد از تلنبار دلخوری ها.

دلم می خواهد کسی بیاید با هم برویم کافه ای،جایی،من بی هیچ فکری، هرچه در سرم هست بریزم بیرون و او جواب همه چیز را درست بدهد.