روی پای خودم

تمام دیروز سردرد داشتم،با مسکن هم خوب نمیشد.

پدرم اصرار دارد که مادرم هیچ اشتباهی نکرده و من مجبور شدم برای بار سوم حرف های تکراری بزنم.

دوستم که باهم صمیمی بودیم دیشب یک پیام بلندبالا برایم نوشت و استدلال کوته نظرانه ی خانواده ام را تکرار کرد!

تصمیم گرفتم بیش از این با کسی  حرف نزنم...وقتی هیچ کس حرف هایم را نمی فهمد،گفتنی ها را گفتم،نشنیدند و نخواستند بفهمند...

از امروز باید بدو بدوهای تولد را شروع کنم،بعد هم آزمون دارم و بعد هم باید درس بخوانم برای آزمون بعدی.

روزهایم از این به بعد در سکوت می گذرد....