گذر زمان

دیروز بعد از آزمون،توی مترو به این فکر می کردم هفته ی سختی که داشتم گذشت،چه خوب که زمان می گذرد،

این هفته فشار مادرم،آقای میم،کارهای تولد،آزمون هر کدام سنگ سنگینی بودند که من راشبیه فنر جمع کرده بودند،

اما خیلی آرام و با وقار با یک خواب هشت ساعت دوباره برگشتم سرجای خودم!

امروز باید  ریخت و پاش های تولد را جمع کنم،لباس بشورم،با زینا امتحان فردا را تمرین کنم و از شنبه برای آزمون بعدی بخوانم.

پ.ن:

هنوز خسته ام با پادرد زیاد.

دلم یک خانه می خواست که دست بچه ها را بگیرم برویم آنجا،من فقط بخوابم بی دغدغه و خستگی درکنم و کسی مهربانانه میزبان ما باشد و با هم حرف بزنیم.

حیف جایی نیست.

خسته ام و احتمالا امروز در آغوش مهربان خواب فرو بروم.