امسال جای ما برعکس شده!کسی که هر روز از خانه بیرون میرود و شب برمی گردد من هستم و اویی که خانه می ماند و گاهی بیرون می رود آقای میم!

نتیجه شده اینکه خانه تکانی دارد وارد هفته چهارم می شود!خانه هنوز جمع نشده،منی که هشت روزه با بچه یک ساله اسباب کشی می کردم حالا هنوز درگیر کابینت ها و کمدها هستم!

آقای میم بیزینس خودش را زده(به قول امریکایی ها!) و تقریبا هر روز خانه است،از بهم ریختگی خانه کلافه است،گاهی کمک می کند و بیشتر غر می زند!!!

من سه برابر کار می کنم،هم روتین خانه است،هم کار بیرون و هم خانه تکانی،درس را این هفته بیخیال شدم که فشار بیشتری بهم وارد نشود،

امیدم به فردا و پس فردا و هفته بعد که زیرخم کار!را بگیرم و جمعش کنم،

شاغل شدن من به نظر همه یک کار اضافه است،نه مجردم که بیکار باشم و بروم سرکار برای وقت گذرانی،نه جدا شدم که برای هزینه ها مجبور باشم نه از اول شاغل بودم که به سبک زندگی زن شاغل عادت کرده باشند،

از جای سختی شروع کردم،وسط زندگی،بعد از چهارده سال خانه دار بودن،مادر دو بچه کوچک بودن

وقتی از خودم می پرسم یعنی قرار هست تمام عمر برای نظافت خانه ای که دارم تلاش کنم بدون رشد و توسعه خودم از راهی که دوست دارم؟

می دانم این هفته که بیاید خانه جمع می شود اما نگاه اطرافیان به من به عنوان کسی که خودش خواست برود سرکار پس هیییچ تغییری در زندگی نباید رخ بدهد من را له می کند.