از خون جوانان وطن...

همین طور که دارم آشپزخانه را تمیز می کنم،ظرف می شورم،به فیلم دیشب فکر می کنم،به آخرین سکانس های سریال خاتون،آهنگ از خون جوانان را پلی می کنم،غم می نشیند گوشه ی دلم،

آنجا که درِ قطار به سمت سیبری بسته می شود،چهره ی مصمم شیرزاد،رضا و بقیه در ذهنم ثابت می ماند،

قرن قبل این روزها و دهه های بعدش چقدر جوان به ناحق با سرنیزه ی اجنبی ها کشته شدند،

از خودم می پرسم ایران که مردمانش همیشه راه درست را خواستند،مخالف اشغال و زور و تزویر بودند،

چرا قرن هاست درجا می زند؟درگیر است بی سرانجام؟

با آن همه شجاعت،درایت و امید باید جای دیگری می بودیم،

یک کلمه پیدا می کنم "خیانت".

لعنتی ترین آفریده ی شیطان،ریشه را می خورد و هرچه هست از می پاشد...