تمام آنچه من انجام دادم

زینای خواب آلود را راهی مدرسه کردم،گوشی موبایل را برداشتم تا اس ام اس تبریک بانک و همراه اول را ببینم!(یکجور بیماری خاص!!!) 

به جای اس ام اس های اول وقتی آن ها،مغازه ای که برای خواهر فرنگ نشین کتاب زبان خریده بودم تبریک تولد فرستاده بود!!!!

نشستم پای گوشی تا خوابم بپرد،آرشیو واتس،آپم را نگاه کردم،چقدر زینا کوچک بود و روشنا یک نوزاد کچل ناتوان با دست و پای باریک،

ولی حالا هر دو بزرگ و توانا شدند،

این تمام آنچه بود که در این یکسال و چندماه و حتی قبل تر از آن انجام داده بودم،

حس خوبی داشتم،

وقتی سرگرم کاری نتیجه را آنچنان نمی بینی،

یک لحظه که می ایستی و از بیرون نگاه می کنی تازه می فهمی چه کردی!

دخترهای کوچکم بزرگ شدند،

با شیر و غذایی که من برایشان آماده کردم،با هزار ترفند بهشان خوراندم،به ساز بدغذایی زینا رقصیدم،روشنای کوچک و شیطان را دو دستی در حمام نگه داشتم تا لیز نخورد،بیماری ها را پشت سر گذاشتم،شب بیداری ها،روزهای کلاس آنلاین و اوج کرونا،تنهایی های آخر شب،

خوشحالم که گذشت و می گذرد،مثل قبل هرچه دانش و توانایی داشتم و دارم در دستانم گرفتم تا دخترها شاد و قوی بزرگ بشوند،دور از تله ها و طرحواره ها و غم های الکی.