باران

دلم میخواهد از مادری مرخصی بگیرم...از همسری هم،

بشوم یک دخترمجرد که در تاریک و روشن هوای به شدت ابری امروز،

بارانی و چکمه بپوشد،چتر بردارد بی هدف در خیابان ها بچرخد.

تمام این چند روز مریض داری کردم،نخوابیدم،استرس تب و تهوع داشتم،حالا که روشنا را بردیم دکتر و آمپول زد و دارو گرفته،

ناهار دم دستی به زینا دادم و داروی روشنا را هم به زور خوراندم،

بچه ها هر دو خوابیدند،من خوابم نبرد،

خانه خیلی بهم ریخته و یک کوه لباس و پتو باید بشورم.

زینا فردا امتحان دارد.

باید بلند بشوم خودم را بتکانم و ادامه بدهم....

خیالبافی

دیروز حالم خوب نبود،روشنا هم تب داشت و هر دو بیحال کنار هم دراز کشیده بودیم،از آنجایی که من نمی توانم بیکار باشم و تازگی ها فهمیدم مکانسیم من برای فرار از درد،خیالبافی،

شروع کردم به خیالبافی...اینکه سه تا آرزوی من برآورده شده،اول ۲۰ کیلو وزن کم کردم،دوم گواهینامه گرفتم و یکجوری راننده ام که انگار از ۱۸ سالگی هر روز پشت فرمان بودم،در همسایگی خودمان یک خانه خریدم و اجاره دادم و با پولش ماشین خریدم و اجاره  خانه می گیرم هم پول دارم و هم استقلال مالی..نگم چقدر خوشحال بودم داشتم وسایل جمع می کردم با پول خودم یک سفر تنها بروم پیش خواهر فرنگ نشین...اما یکدفعه به خودم آمدم دیدم این دقیقا شرایط دخترخاله ی من!

دختر خاله ام همه ی این ها را دارد حتی سفر اروپا هم رفته اما دوتا درد بزرگ دارد که درمان ندارند،اول اینکه خاله ام را سال هاست از دست دادیم و دوم دخترش که حالت های اوتیسم دارد،

واقعیت مثل سیلی به صورتم خورد...زندگی خیلی خیلی سخت...