insta و ایستایی من

بیشتر از دوماه است که پیجم را بستم،اوایل هرچند روز یکبار می رفتم سری میزدم،پستی می گذاشتم و برمی گشتم تا چند روز بعد،

مهرماه که شد کلا بستم تا همین چند روز قبل،دنبال مدل مانتو پاییزی و حدود قیمت ها بودم که مجبور شدم وارد پیجم بشوم...

وحشتناک بود،حجم انبوه اطلاعات،کلاس ها،سمینارها،لبخندها،بلاگرها،اخبار ، اخبار و اخبار

حس عذاب وجدان که چرا من این نکته را نمی  دانستم،چرا در فلان کارگاه فرزند پروری شرکت نکردم،چرا مثل فلان بلاگر که دوتا بچه دارد،نیستم و .....

دیدم در این روزهایی که سرعت کار و زندگی من چند برابر شده 

این اپ محبوب بیشتر من را تحت فشار می گذاشت و خودم خبر نداشتم

و چقدر فضای وبلاگ آرام،دوست داشتنی و صادقانه تر است...