این روزها که می گذرد

نشستم روی فرش آشپزخانه تا قهوه دم بکشد،ماشین لباسشویی لباس مشکی ها را می شورد،پیرهن و شلوار آقای میم را اتو کردم،امروز باید کوله پشتی اش را ببندم،فردا عازم کربلاست

پارسال وقتی رفت من ماندم و بغض در گلو و بچه ها

امسال به لطف آمدن خواهر فرنگ نشین،دلتنگی کمتر آزار دهنده است

خواهر قشنگم،مثل هرسال مستقل و قوی آمده،جوانه ای که بعد از شش سال دوری به درختی محکم تبدیل شده،از اینکه گاه و بیگاه در آغوش می کشم اش لذت می برم

زندگی با غم ها و شادی در جریان است

قرص های ضد افسردگی ام را دوباره شروع کردم

مگر این غم پایدار برود...