کودک بیمار

خیلی زودتر از آنچه فکر می کردم با این چالش مواجه شدم،روشنا مریض شد و من با کوهی از عذاب وجدان مادرانه و نگرانی مواجه شدم.

کلاس های زینا هم مجازی شد و نیمی از ساعت کلاس من نیستم.

یقین دارم روشنای طفلکی من از مهد بیمار شده،حالا که بیمار شده من تمام روز کنارش نیستم و باید بفرستمش خانه مادربزرگش،

"همه ی این ها به خاطر سرکار رفتن من اتفاق افتاده"

اگر کار کردن در دفتر رئیس بزرگ آنقدر خوب نبود و من برای حقوقش نقشه ها نکشیده بودم حتما همین هفته کار را رها می کردم.

اما حالا فهمیدم تمام این سال ها از این شاخه به آن شاخه پریدن من و بی قراری و حس بی کفایتی ام به  دلیل کار نکردن بوده.

خیلی غمگینم،از اینکه باید انتخاب کنم،انتخاب بین خودم و بچه ها،اما حال من ساعت ۷شب وقتی می رسم خانه به قدری خوب که نمی خواهم این حال خوب را از دستش بدهم.

استقلال مالی هم هنوز به دستم نرسیده اما انگیزه خیلی قوی هست.

خانه که هستم کارهای تکراری و بی سرانجام خانه کلافه ام می کند اما در دفتر رئیس بزرگ کارها تمام می شود دوباره تکرار نمی شود،

همه ی این ها شده فکر گوشه ی سر من،غم گوشه دل من ولی چه باید کرد زندگی همیشه انتخاب بین موقعیت هاست.