روزنگار سوم

ساعت یک و نیم ظهر....زینا رفته خانه ی دوستش و روشنا روی پاهای من تاب می خورد تا بخوابد،دیشب خوب نخوابید و من هم بیدار بودم،

معمولا گوشی به دستم و در این.ستا.گرام چرخ می خورم یا وبلاگ می خوانم،اما دیشب سه کتاب خوب از "منصور ضابطیان" به دستم رسیده که هیجان خواندنشان را دارم،

چایِ نعنا را تا نیمه خواندم،سفرنامه ها را دوست دارم،برای من که به جبر جنسیتی ،جغرافیایی ،خانوادگی و مذهبی،آزادی سفر تنها را نداشتم و احتمالا نخواهم داشت و بیشتر سال های عمرم تا اینجا در زیر سقف خانه گذشته،با خواندن سفرهای آزادانه و تک نفره آدم ها به شهرها و کشورهای کمتر شناخته شده،حس خوبی پیدا می کنم،

حس خوب و بی نظیر آزادی

آزادی از مسولیت ها،تعهد ها،باید و نبایدهایی که سی سال همراه من هستند،

سفر را تنها دوست دارم،زیارت را تنها،کافه را تنها،

تنهایی در این جاها باعث می شود به عمق خودم فرو بروم و مکان و زمان را جور دیگری درک کنم،

اما حالا در اینجا که من هستم تنهایی معنا ندارد،قلب من بین سه نفر تقسیم شده و هرکدام که نباشند جایی در قلبم یادشان می کنم،به خصوص دوتا دخترها،

این شش سال آنقدر تنها نبودم که اگر ساعتی تنها باشم از خودم فرار می کنم به گوشی یا کتاب یا حتی تی وی!

کتاب را می خوانم هوس چای نعنا دارم در کافه ای در طنجه،در شب زیرباران...

نمی دانم شاید در دنیای موازی من کوله به دوش شب در همان کافه دارم چای نعنا می خورم...