روزنگار

کاش یک آپشن داشتیم‌...انتخاب دوتا زندگی موازی....که اگر در هر کدام از آن ها خستگی و ملالت فشار آورد با یک دکمه شیفت!بشیم به زندگی بعدی!!!

کاش همه چیز بهم نمی ریخت و می شد...به جای پناه بردن به خواب،دورهمی،گوشی و فضای مجازی،موادمخدر،الکل و خودکشی،

تغییر شرایط می دادیم و از نو شروع می کردیم....

چرا این آرزو را دارم؟

چون یکی از نزدیکانم در دهه ی شصت آنقدر مومن ،خوش تیپ، جذاب، مهربان و همه چیز تمام بود که عاشقان فراوان داشت و زبانزد خاص و عام....

یکجورهایی فخر خانواده بود اما از میانه ی دهه ی هفتاد آنچنان راه را اشتباه رفت و به زمین خورد و به زمین زد که سه روز پیش دور از همه در کنج خانه ای که پلمپ شده بود سکته قلبی کرد و تمام....