شب نگار

انگار یک کوه غم ریختند روی من،آویزان شدم سمت زمین!کش می آیم مثل نقاشی های "سالوادور دالی".

بیماری چندچهره ی روشنا دوباره بر می گردد سرجای اولش،انگار به من می گوید" گیم آور" شدی،برو از اول.

عصر خوشحال نشسته بودیم به تماشای یک سریال اعصاب خرد کن اقتباس از "مکبث" که روشنا خواب آلود دوباره شروع کرد،دوباره من بین حمام و پوشک و کرم زینک وازلین شروع کردم به دور زدن،

روشنا را خواباندم و خودم از شدت ناراحتی هیچی از غم و غصه های سریال نفهمیدم،زینا این وسط رفته بود حمام  وقتی دیده بود من درگیر روشنا هستم برای اولین بار حمام را مرتب کرده بود و شسته بود!

حالم گرفته بود دوست داشتم گریه کنم اما به زینا گفتم بیا برویم تا برایت یک جایزه بخرم،برق خوشحالی در چشمانش درخشید اصلا انتظار نداشت این کارش در شرایط مریضی روشنا دیده بشود،

روشنا از همان ورودی درمانگاه گریه کرد تا آخرش،جایزه یک آبنات"موآنایی" برای زینا خریدم و با سردرد،غم،و گلو درد ناشی از خستگی که بعد کرونا به سراغم می آید برگشتم خانه.

روشنا بهتر شد،مثل دیشب اما من انگار اعتمادم را از دست داده باشم

،غمگینم،نمی دانم فردا که روز پنجم است و آخرین دوزآمپول چه خواهد شد....

پ.ن:بعد از سه،چهار روز موهایم را شانه کردم،نصف موهایم کنده شد!

آقای میم از آمپول زدن به شدت می ترسد،این ترس ریشه در کودکی اش دارد و آلان تبدیل شده به خشم،در نتیجه خودم تنها روشنا و زینا را می برم برای تزریق آمپول

پ.ن:روشنا خوب بشود،بچه ها را می گذارم خانه،به خواهش و تمنا از دکتر می خواهم یک سرم برایم بنویسد فقط یک ساعت بخوابم تنها.