روزنگار

شهریور بی آنکه من بفهمم آمد،ده روزی گذشت و حالا هوا جور خوبی پاییزی شده،این را دیشب فهمیدم،وقتی پنجره اتاق باز بود و من یخ کردم از خنکای هوای دم صبح،

اصلا همین بادهای خنک،همین نارنجی کمرنگی که می دودزیر برگ درخت ها،همین زود تاریک شدن هوا،

برای من همین مور مور شدن مطبوع(که به لطف کرونا هر چندساعت یکبار گرفتارم می کند)،یعنی پاییز آمده،

و غمگینم می کند که امسال خبری از خانه تکانی پاییز،تغییر رنگ روتختی و رومیزی ها،تغییر دکور مبل ها،شستن پرده ها،نظم دادن به کمد ها نیست،

من امسال همت کنم بتوانم کارهای مدرسه زینا را از گرفتن کتاب و لباس و لوازم التحریر انجام بدهم و خانه را کمی شکل سابق مرتب کنم،خیلی" قوی" ظاهر شدم!!!

کرونا آنچنان شیره ی جان من را گرفته که دیروز چند قدم تا درمانگاه رفتم و برگشتم از درد و ضعف گریه ام گرفته بود،

گلویم دو تا توپ سنگی با خود دارد انگار بغض کردم،

می دانم تا تولد زینا خوب خوب می شوم،می دانم دوباره ورزش را از سر می گیرم،روشنا دوباره وزن می گیرد،زینا می نشیند پای نوشتن دیکته و ریاضی،آقای میم سرحال می آید و می رود سرکار،همان روزهای خوب آبان می رویم واکسن می زنیم،همان روزها روشنا راه می افتد،پاییز طلایی و خوش رنگ از پس روزهای سفید_خاکستری کرونا سر برمی آورد...

می دانم هستی به سمت نیکی در حرکت است.