نیمه ی بهمن

اینجا آسمان کارت پستالی شده،

آسمان به نهایت آبی،کوه های سفید یک دست،درختان کاج برفی،آفتاب درخشان،ابرهای پنبه ای،بادی که می وزد و ....انگار بهار خیلی نزدیک شده!

ماشین های قالیشویی لول می برند و لول!تحویل می دهند!!!

مبل های کهنه می رود تا نو جایگزین شود،مغازه ها حراج آخر فصل گذاشتند تا برای عید جنس جدید بیاورند.

به همین سادگی اولین سال قرن جدید،آن سالی که فکر می کردیم باید متفاوت با قرن قبل بگذرد،

گذشت.

چهار،پنج سالی هست دست از هدف گذاری و ارزیابی سالانه کشیدم،سال ها را پیوسته می بینم ،تار و پود بهم فشرده پارچه ی عمرم،کم کم قرار است نقش بیافتد نه یکدفعه و سالانه.

امسال خانه تکانی به سبک و سیاق سال های قبل نخواهم داشت،

در عوض دوخت چند مدل کیف را یاد می گیرم،پارچه می خرم و زیپ می دوزم،

وسواسم رفته.

یاد چهارماهگی زینا می افتم چه اصراری داشتم با نوزاد بی قرار خانه تکانی کنم؟؟؟یا سال قبلش وقتی باردار بودم!

باید هدف های بزرگ داشت تا با آرامش پیش رفت،قدم به قدم.