غروب روز آخر

چهار دقیقه به افطار مانده بود

تلویزیون اسماالحسنی پخش می کرد

همان طور که مشغول کارها بودم

از قلبم گذشت:خدایا شکرت!برای تمام عبادت هایی که انجام دادم و انجام ندادم

روزه هایی که گرفتم و روزه هایی که نشد،نتوانستم،بیمار بودم و نگرفتم

امسال هم محروم بودم از روزه رمضان

امسال هم موقع آخرین افطار دلتنگ بودم

دلتنگ رمضانی که وقتی می رود تازه معلوم میشود چه بود

امسال هم به تماشای روزه دارانی نشستم که در دست هایشان ستاره داشتند و به استقبال عید می رفتند.