شب پر ستاره

عاشق شب های بهار و تابستانم....در سکوت و خنکای شب می شود تمام هیاهوها و خستگی و گرمای روز را فراموش کرد و جان تازه ای گرفت.

به من باشد دوست دارم از موقع اذان تا خود صبح در همان یک متر در دومتر تراس زندگی کنم و هی ذوق کنم از دیدن رفت و آمد آدم ها در تاریک و روشن اول شب،شنیدن صدای اذان مسجد،لمس خنکای شب روی پوست صورتم...اصلا زنده می شوم

آلان هم  آمده ام کنار تراس و نفس می کشم (اگر صدای دزدگیر ممتد ماشین سرکوچاه قطع می شد حتما سکوت شب هم حالم را بهتر می کرد)،

روزهای پرکار و خسته کننده ای را از سر می گذرانم،روشنا بیمار و بهانه گیر شده،خبرهای خوبی از اطرافیانم نمی شنوم،این روزها را دوست ندارم برعکس شب هایش.