محرم

از صبح خانه را نیمچه تکاندم،به نیت زدن کتیبه های مشکی ماه محرم.

دوست داشتم حالا که غم نشسته بیخ گلویم،حالا که دلم نمی خواهد هیچ رنگی جز مشکی بپوشم،حالا که اشک گاه و بیگاه چشمانم را تر می کند

این غم و اشک را به محرم وصل کنم،

انگار که غم خودم را بقچه کرده و برده  باشم  هیات ،

 دل سبک کرده باشم وسط روضه ها

 و  او دست کشیده باشد روی سرم...