کمی از من

روزهای سختی را می گذارنم گاهی از ته دلم می خواهد چهار چنگولی!حاشیه امنی که هستم را بچسبم و رها نکنم اما در حقیقت با  قدم های مورچه ای دارم کارهایم را انجام می دهم تا بیافتم در موقعیت اضطراب زای پرکار مادرشاغل بودن.

به خودم آمدم دیدم روشنا را بردم مهد و دارم کارهای ثبت نامش را انجام می دهم،هماهنگی ها با مادربزرگ ها را انجام دادم برای ساعت های بعد از مهد و زینا در این روزهایی که گاهی به مطب دکتر رفته ام خودش تنها خانه مانده،کارهایش را انجام داده و رفته کلاس تکواندو و برگشته.

روان شناس می گفت اضطراب نتیجه فکر یا حس غلط از واقعیت،انگار که مورچه های خانه را مار ببینی و بترسی از این همه مار!

من به روزهای بعد فکر نمی کنم و منتظرم ببینم چطور از پس این کار برخواهم آمد.