کمی از من

نشستم روی صندلی میزناهارخوری،منتظرم تا سیب زمینی های شام حاضر بشود،آمدیم خانه باغ،

آقای میم را راهی کربلا کردم تا هدیه روز پدر در حرم پدر باشد و خودم و بچه ها با پدر و مادرم آمدیم خانه باغ،

هفته قبل روبه راه نبودم،در دفتر اتفاقاتی رخ داد که دوست نداشتم،حتی وقتی حقوق گرفتم هم خوشحال نشدم و هرچه می خواستم بخرم هم به نظرم بی معنی و اضافه بود،به نظرم برای کارم خیلی زحمت می کشیدم و در ازایش چیزی خوشحالم نمی کرد!

اما جرقه ای در من ایجاد شد که همه چیز را فراموش کردم،آن هم تحول در لباس پوشیدنم در خانه بود،

با دوستی صحبت کردم و از حرف هایش فهمیدم هرچقدر هم تی شرت و شلوار خوب و گل گلی بخرم باز هم در خانه "شیک" نیستم،

آراستگی در خانه یکباره برایم معنای جدیدی پیدا کرد،این شد که اپلیکیشن مورد علاقه ام را باز کردم و چند سری دامن و شومیز و شلوارک و تاپ سفارش دادم،

این لباس ها به دستم برسد برای هرکار خانه باید حتما پیش بند ببندم !

لباس های"سختی" به نظر نمی آیند،باید بپوشم تا ببینم چطور هستند.