دنیای بعد از تو

گرگ و میش اول صبح،پرده را کنار زدم ببینم باران می آید یا نه،هلال نازک ماه را دیدم و از سرم گذشت امروز دنیای بی تو را زندگی می کنم...

بچه بودم که جنوب لبنان آزاد شد،آن وقت ها رئیس بزرگ با مادربزرگم در یک خانه بود،می رفتم داخل اتاقش و مجله هایی را می خواندم که پر بود از عکس شادی مردم با پرچم های زرد رنگ که روی سیم خاردارها و دیوارهای خراب نصب شده بود،

بعدها مرتب اجتماعاتی می دیدم پرشور،سخنرانی هایی زیبا و چهره ای مصمم و آرام که تک جمله هایش ترند میشد،(همین امضای آخرش....)

من از آغازگر فاجعه ۷اکتبر بیزارم...هنوز بعد از یکسال نفهمیدم چرا باید یک دیو سرتاپا مسلح دیوانه را بیدار و عصبانی کرد،

آدم هایی که کشته شدند،مهره های کلیدی که ترور شدند،بچه های ترسیده و مجروح،خانه ها و زیر ساخت های ویران شده،چطور می شود این را جبران کرد؟

آبروی رفته،شکست اطلاعاتی تسلیحاتی که پشت هم رخ می دهد با چه چیزی دوباره به دست می آید؟

آه سید حسن عزیزم،فارغ از هر جهت گیری سیاسی،تو قهرمان من بودی،قهرمانی که جنوب لبنان را آزاد کرد،امروز من به اندازه ۱۳دی ۹۸ غمگینم و از تصور دنیای بدون تو گریه می کنم...

و لابکینَّ علیکَ بُکاءَ الفاقدین

و در نبودنت و از این روزگار بی تو، بلند بلند گریه می کنم...

پ.ن:حتی خدا هم موافق و مخالف دارد،لطفا سعی نکنید با کامنت های بیدار کننده من را آگاه کنید!!!!