شنبه

با آقای میم سرسنگینم...بعد از هفت ماه حرف هایی زدم که فکر نمی کرد من متوجه شده و معترض باشم.

سکوت که بیجا باشد،نتیجه می شود اینکه تو را ساده لوح و مظلوم فرض می کنند و هر مانوری که دوست داشته باشند، می دهند و فکر می کنند تو نمی فهمی و می ترسی!

پسیو اگریسو بودن(منفعل پرخاشگر) ویژگی بارز من بود چون می ترسیدم،از حرف زدن و واکنش بقیه می ترسیدم،این ترس تا جایی پیش رفت که وقتی خواهرفرنگ نشین آمده بود من سکوت کامل بودم و اطرافیان می گفتند چقدر ساکت شدی!

مشاورم گفت چقدر منفعل شدی.

هفته ها روی حرفش فکر کردم،دریچه ای برمن باز شد که حرفم را به موقع و درست بدون خشم و نفرت بزنم و پای مسولیتش بایستم.

مثلا مادرم چندبار پیام داد و اعتراض کرد چرا به خواهرکوچک گفتم دانشگاهی که قبول شده خوب نیست،گفت مشاور گفته خوب!

گفتم مشاور  از خوبی و بدی  دانشگاه خبر دارد یا من که چهارسال تو این دانشگاه درس خواندم؟

گفتم من موقع انتخاب رشته چندبار گفتم این دانشگاه را نزن،هنوز هم پای حرفم هستم و نمی خواهم حرف شما را گوش کنم چرا همیشه باید حرف های شما درست باشد؟

واقعا همه ی آدم های اطراف من یک اسرا.ئیل در درونشان دارند که اگر محکم جلوی این قلدرزورگو نایستی تو را شبیه غ.زه ویران می کنند!