یکشنبه

انگار ابرهای تیره از روی سرم رفتند کنار!

خورشید با تمام قدرت می تابد تا من دوباره بلند بشوم و بیافتم به جان زندگی.

تمام دیروز خواب بودم،فکر و خیال و استرس فلجم کرده بود.

قرار بود به پیشنهاد مشاورم(این نسخه برای هرکسی قابلیت استفاده ندارد)،بروم خانه مادرآقای میم و از این یکسال اخیر،خصوصا ۴،۵ماهی که گذشت بگویم(مشکلات مالی و شغلی).

بیشتر از چیزی که فکر می کردم شرمنده و درهم شدند.

مادرم هم که استاد سر زیر برف کردن هست،از زیر تپه برفی که سرش را  توی آن کرده بود بیرون کشیدم!

آلان خیلی حس خوبی دارم...انگار از بندهایی که من را می کشیدند عقب نجات پیدا کردم،بعد از روزها مغزم آماده درس خواندن شده،شادم،حس سبکی دارم و پیشنهاد می کنم به وقتش حرف هایتان را بزنید

باور کنید با صبوری و تحمل،  آدم های مهم زندگی تان قدر شما را نمی دانند،به اشتباه می افتند که چه زندگی خوبی برای شما ساخته اند که آنقدر راضی هستید!