من رفتم

صبح شنبه وقتی برای چندمین بار با آقای میم حرف زدم و جوابم نداد،وقتی بهش گفتم بیا باهم حرف بزنیم و گفت من با تو حرفی ندارم،چادر سر کردم،کیفم را برداشتم و رفتم...

گوشی را خاموش کردم و رفتم.

ترسناک بود،گریه کردم،زیرپام خالی شد،آب از گلوم پایین نمی رفت چه برسه به غذا،ذکرم اسم روشنا و زینا شده بود اما رفتم.

 خانواده ام و آقای میم تازه فهمیدند من چقدر سعی کردم یکسری مسائل را بگویم ولی نخواستند بشنوند،

با نبودن من

با بی خبری از من

با مواجه شدن با این ترس که نکند بلایی سر خودم آوردم

با ضرب محکم سیلی بیدار شدند.

فردا جلسه مذاکره داریم با مشاورم برای طلاق یا درست شدن اوضاع.

پ.ن:جای امنی بودم‌‌‌...خانه رئیس بزرگ

پ.ن:به اندازه همه ی این سه هفته خوابیدم.