این روزهای من

"هیچ نوتیفیکیشنی ندارم. هیچ کس بهم پیام نداده. هیچ‌کس جایی منتظرم نیست. همیشه نامرئی‌،گمم. زندگیم تکرار ملال آور روتین‌های تکراریه."

این نوشته یک کانال بود...دیدم چقدر شبیه حال و روز من...

این روزها که حسابی درگیر بچه ها و خانه و درس و آزمونم.

حس می کنم از دل این روزها زنی بیرون می آید که دوباره روابطش را  با دوستان و همکلاسی ها و همکارها می سازد،کافه می رود،شهرکتاب،حرف می زند،کلاس می رود،رانندگی می کند و زندگی نکرده اش را به خودش هدیه می دهد.

آرزوهایش را بازسازی می کند و در چهل سالگی هیچ شبیه امروز نخواهد بود...